De zwaarste tocht ooit!

Vandaag staat een lange tocht op het programma. We hebben wel wat uitgeslapen, gelukkig want we reizen zo veel dat lang slapen niet altijd kan. Eerst lekker ontbeten op het balkon en daarna gingen we op pad. Het was behoorlijk warm dus we hebben ook nog genoeg water meegenomen. Het mooie aan de GC is dat het een soort ravijn is, een hele grote spleet in de aarde waar je op kijkt. Er zijn een aantal paden gemaakt om naar beneden af te dalen. Het was in totaal 5 km naar beneden en dat weer 5 km op hoog. Het was heel mooi maar ontzettend zwaar. We waren allemaal helemaal stuk. Als ik dit had geweten had ik het niet gedaan. Maar na het kijken van alle foto's was het toch wel oke. Na 6 uur lopen, hadden we wel een ijsje verdiend. Eenmaal terug in het hotel kwam Willem erachter dat hij zijn telefoon had laten liggen waar wij het ijsje hadden gegeten. Hij baalde enorm. Hij had veel geluk, het lag bij gevonden voorwerpen. Daar heeft hij wel van geleerd. In de avond zijn we bij de pizzahut gaan eten, dat wilden wij zo graag eens doen, en het was echt wel lekker. We hebben nog een paar stukken meegenomen voor de lunch van de volgende dag.

Morgen staat Lake Powel op het programma